Από τη φιλόλογο του σχολείου μας Άννα Κατσαρού
“ΤΑ ΟΧΥΡΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΝΤΑΙ.ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ.”
Στο οχυρό Ρούπελ σήμερα,τιμώντας με το σχολείο μου το έπος του 1940.
Επισκεφτήκαμε το χώρο με σεβασμό στους νεκρούς ήρωες του οχυρού και δέος στη σθεναρή αντίσταση των Ελλήνων στρατιωτών στο φασισμό.
Η γνώση πρέπει να είναι βιωματική.
Μ’αυτή την πεποίθηση πρότεινα και υλοποιήσαμε τη διδακτική επίσκεψη στο οχυρό.
“Τα οχυρά δεν παραδίδονται. Καταλαμβάνονται”, ήταν η ηρωική απάντηση του Ταγματάρχη Δουράτσου, Διοικητή του οχυρού Ρούπελ, στους Γερμανούς αγγελιοφόρους στις 9 Απριλίου 1940, όταν του ζήτησαν την παράδοση του οχυρού στην αμυντική γραμμή Μεταξά.
Οι Γερμανοί απεσταλμένοι ενημέρωσαν τον Ταγματάρχη Δουράτσο πως ο αγώνας του είναι μάταιος, καθώς έχει υπογραφεί στη Θεσσαλονίκη η συνθηκολόγηση μεταξύ του Διοικητή του Τμήματος Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας, Αντιστράτηγου Μπακόπουλου και του Διοικητή της 2ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, Αντιστράτηγου Φάελ. Ο Ταγματάρχης Δουράτσος προσπάθησε να κερδίσει χρόνο.Έκαψε όλα τα έγγραφα και τους χάρτες με τις λεπτομέρειες της κατασκευής των οχυρών για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών. Οι στρατιώτες του τον παρακαλούσαν να μην παραδώσει τα οχυρά.Στις 10 Απριλίου, ο Δουράτσος, έχοντας επιβεβαιώσει αμφίσημα τη συνθηκολόγηση της Θεσσαλονίκης αποφάσισε να συμμορφωθεί με τις εντολές του επιτελείου.
Η διαταγή κατάπαυση πυρός προκάλεσε απογοήτευση στους Έλληνες μαχητές. Ήθελαν να συνεχίσουν τον αγώνα. Ένιωθαν νικητές κι όχι ηττημένοι.Ο Γερμανός συνταγματάρχης που παρέλαβε το οχυρό έδωσε συγχαρητήρια στον Διοικητή και εξέφρασε τον θαυμασμό του και την εκτίμηση του για την αντίσταση και τον ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών. Μετά την παράδοση των οχυρών, οι Έλληνες στρατιώτες κατευθύνθηκαν με τα πόδια στις Σέρρες, όπου παρέμειναν για λίγες μέρες μέχρι να αφεθούν ελεύθεροι κατ’ εξαίρεση με διαταγή του Χίτλερ.
Οι απώλειες της φρουράς του οχυρού Ρούπελ ανήλθαν σε 14 νεκρούς και 38 τραυματίες.
Οι απώλειες των Γερμανών υπήρξαν σημαντικές, σύμφωνα με γερμανικές πηγές.
Αξίζει να αναφερθούν ιδιαίτερα ο λοχίας Ιτσιος και οι δύο στρατιώτες του που αντιστάθηκαν για πάνω από τέσσερις ώρες, εμποδίζοντας τους Γερμανούς να φτάσουν στα Άνω Πορρόια και να ανακόψουν την υποχώρηση των ελληνικών δυνάμεων προς τα Κρούσσια.
Ο λοχιας Ιτσιος ήταν ο χειριστής του πολυβόλου και ξόδεψε και τις 33.000 σφαίρες που υπήρχαν στο πολυβολείο του, πριν παραδοθεί στους Γερμανούς. Όταν ο Γερμανός στρατηγός Shorner πληροφορήθηκε ότι ο διοικητής του πολυβολείου ήταν ένας απλός έφεδρος λοχίας, θίχτηκε ο εγωισμός του κι όταν συναντήθηκε με τον αιχμάλωτο Ιτσιο τον ρώτησε:
– Ποιος είναι ο Διοικητής σου στο πυροβολείο;
– Εγώ είμαι.(απάντησε ο Ιτσιος)
– Δεν υπάρχει αξιωματικός;
– Όχι.
– Ξέρεις ότι για χάρη σου έχασα έναν αντισυνταγματάρχη και 232 στρατιώτες;
– Λυπάμαι στρατηγέ, αλλά υπερασπίζομαι την πατρίδα μου.
Ύστερα από αυτό ο Shoner έδωσε εντολή παρουσίασης όπλων σε μια διμοιρία Γερμανών στρατιωτών προς τιμή του Ιτσιου και αμέσως μετά έδωσε διαταγή να εκτελεστεί ο Ιτσιος, κατά παράβαση της Συνθήκης της Γενεύης, αλλά να μην πειραχτούν οι δύο στρατιώτες που ήταν μαζί του, τους οποίους απελευθέρωσε στα Άνω Πορρόια.Επρόκειτο για το πρώτο έγκλημα πολέμου των Γερμανών στην Ελλάδα.
Οι φωτογραφίες της Βέρμαχτ επιβεβαιώνουν τις μαρτυρίες των στρατιωτών του λοχία Ιτσιου, που ήταν αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας του, ότι πυροβολήθηκε εξ επαφής στο κεφάλι με περίστροφο, ενώ είχε ήδη παραδοθεί.
Το οχυρό Ρούπελ δεν κατελήφθη ποτέ, εξαιτίας της απαράμιλλης αντίστασης των μαχητών του και της ανθεκτικής κατασκευής του.
Αγέρωχο πάνω στο βουνό, σαν να έχει ψυχή, μαρτυρεί τον άνισο αλλά τιμημένο αγώνα των Ελλήνων για την υπεράσπιση και την ελευθερία της πατρίδας.Στις δαιδαλώδεις στοές του ο επισκέπτης αφουγκράζεται τους χτύπους της καρδιάς των υπερασπιστών του!
Στο Ρούπελ ο θάνατος έγινε αδελφός με την αθανασία!
Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν ενάντια στο φασισμό!
Χρόνια πολλά!
Υ.Γ. Η γνώση μόνο όταν τη μοιράζεσαι αξίζει.
Είναι πολύ περισσότερα, βέβαια, αυτά που μπορεί κανείς να γράψει για τα οχυρά του Ρούπελ.